Αποφάσισα σήμερα να σας παρουσιάσω ένα βιβλίο το οποίο μιλάει για αρκετά σοβαρά θέματα ψυχολογικών διαταραχών με ένα ιδιαίτερο τρόπο, το σε Όλα τα φωτεινά μέρη της Jennifer Niven.
Περίληψη:
Ο Θίοντορ Φιντς έχει εμμονή με τον θάνατο. Κάθε μέρα σκέφτεται πώς θα μπορούσε να πεθάνει, αλλά κάθε μέρα ψάχνει –και καταφέρνει να βρει– και κάτι να τον κρατήσει εδώ, ζωντανό και ξύπνιο.
Η Βάιολετ Μάρκυ ζει για το μέλλον, μετρώντας τις μέρες μέχρι να αποφοιτήσει από το σχολείο, όταν θα μπορέσει επιτέλους να ξεφύγει από τη μικρή πόλης της Ιντιάνα όπου ζει, αλλά και να ξεπεράσει τη μεγάλη θλίψη που της προκαλεί ο θάνατος της αδερφής της.
Όταν ο Φιντς και η Βάιολετ συναντιούνται στο καμπαναριό του σχολείου, έξι ορόφους πάνω από το έδαφος, κανείς δεν είναι σίγουρος ποιος έσωσε ποιον. Και όταν αυτό το απροσδόκητο δίδυμο αναλαμβάνει μια σχολική εργασία για τα σημαντικά μέρη της Ιντιάνα, οι δυο τους πηγαίνουν, όπως λέει ο Φιντς, όπου τους βγάλει ο δρόμος: στα μεγάλα, στα μικρά, στα περίεργα, στα όμορφα, στα άσχημα, στα μοναδικά – ακριβώς όπως η ζωή.
Πολύ σύντομα ο Φιντς μπορεί να είναι ο εαυτός του μόνο κοντά στη Βάιολετ – ένας αστείος τύπος, με αυτοπεποίθηση, που ξεχειλίζει από ζωή. Καθόλου φρικιό τελικά. Και μόνο με τον Φιντς μπορεί η Βάιολετ να σταματήσει να μετράει τις μέρες που περνούν και να αρχίσει να τις ζει. Αλλά όσο μεγαλώνει ο κόσμος της Βάιολετ, τόσο μικραίνει ο κόσμος του Φιντς.
Το βιβλίο είναι μια συγκινητική, ειλικρινής ιστορία μιας αγάπης, μιας ζωής γεμάτης και δύο εφήβων που συναντιούνται στο χείλος του γκρεμού.
Βασισμένη στο βιβλίο έχει βγει μια ταινία στο Netflix. Για να δείς το treiler πατησε εδώ.ΕΔΩ
Θεωρώ ότι το βιβλίο αυτό διαχειρίζεται το θέμα της κατάθλιψής και αυτοκτονίας με ιδιαίτερο σεβασμό. Επειδή μετά το βιβλίο είδα την ταινία μπορώ με σιγουριά να πω ότι είναι από τις περιπτώσεις οπού το βιβλίο είναι ξεκάθαρα και με μεγάλη διαφορά καλύτερο από την ταινία.
Αγαπημένα μου αποφθέγματα από το βιβλίο είναι:
The thing I realize is, that it's not what you take, it's what you leave
You are all the colors in one, at full brightness
The problem with people is they forget that most of the time it's the small things that count.
It's my experience that people are a lot more sympathetic if they can see you hurting, and for the millionth time in my life I wish for measles or smallpox or some other easily understood disease just to make it easier on me and also on them.
Έχεις διαβάσει το βιβλίο ή έχεις δει την ταινία? Αν ναι πες μου κάτω στα σχόλια την γνώμη σου!
-Άννα
Δεν υπάρχουν σχόλια: